ﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﭘﺸﺖ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺗﺮﺩﯾﺪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻧﯿﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺍﺯ ﺧﯿﺮ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﻪ ﺷﻮﻕ ﺩﻭﺳﺖ
ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﻭﺳﻮﺳﻪ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺍﯾﻦﻗﺪﺭ ﺍﮔﺮ ﻣﻌﻄﻞ ﭘﺮﺳﺶ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﻡ
ﺷﺎﯾﺪ ﻗﻄﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻣﺮﺍ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺩﻧﯿﺎ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻭﺧﺖ ﻭﻟﯽ ﻛﺎﺵ ﺩﺳﺖ ﻛﻢ
ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺷﺎﯾﺪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺯﺩﯼ
ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻛﺴﯽ ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﮔﺮ ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﺟﺪﺍﻝ ﺟﻨﻮﻥ ﻣﺮﺩ ﺟﻨﮓ ﺑﻮﺩ
ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﻋﻘﻞ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻫﻢ ﺍﯾﻦﭼﻨﯿﻦ
ﺩﺭ ﺧﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩﻡ ﻭﺍ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﻣﺎ ﺩﺍﻏﺪﺍﺭ ﺑﻮﺳﻪ ﻭﺻﻠﯿﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﻭ ﺷﻤﻊ
ﺍﯼ ﻛﺎﺵ ﻋﺸﻖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ